Julio,
mi Pais es un realitate meraviliose e assi complexe que porta nos
italianos, sempre, a viver nostre realitates melior, culina, tempore,
paisage, e a non facer nos troppo onere de illo que succede e que deveni un
facto de politica. Le politica italian debacte in iste dies le thema:
admnestia o indulto, o admnestia e indulto, o nihil de toto isto.
Le prisonieros es provocate a facer se sentir e illes organisa
demonstrationes como le obreros pro un sacrosante revendication social.
De facto in Italia nos non ha plus anque le maxime pena detentive, le
prison a vita. In le programmas de rehabilitation, totos pote ganiar le
libertate anque in presentia de plus penas de prison a vita. Il serea como
dicer: le Stato te ha condamnate a morte plus vices, illo ha exequite le
sententia plus vices e, nonobstante isto, al fin le Stato te pone in
libertate como cives qui ora ha essite rehabilitate.
Le numero del prisonieros in Italia es assi alto pro le alte contribution
del immigratos e del venditores de droga.
Totevia in un cella pro quattro personas, pote esser imprisionate sex
personas e, pro totos, isto non es ben. Anque io pensa que isto es un
indecentia.
Le temas es anque: libertate con le bracialetto electronic, o libertate con
pena solmente suspendite.
Le facto es anque un altere, o alteres. Un furto es un crimine que de facto
non es plus persequite. Solo un, duo per cento.
Isto non vade ben al italianos qui pensa a sceriffs private o a portar
armas.
Ma in realitate nos non ha iste inclination.
Si on se trovara un ladro in casa, se tractara de mangiar insimul un platto
de spaghetti.
Il pare que isto sia le sol solution.
Io hic non burla.
De nocte le diverse organos de policia italian ha derecto de reposar, como
totos.
In un provincia como illo de Treviso de circa 800.000 habitantes, de nocte
es presente quatro agentes con duo automobiles.
In realitate le criminalitate es sempre plus presente e le micro
criminalitate es ancora plus presente.
Nos lege anque que le mafia, andrangheta, et cetera, quando era minus
obstaculate, habeva regulas que dava a totos un major garantia.
In definitiva le italianos ha sempre un comportamento multo critic con illo
que es istitutional e il es ver que le efficentia del italianos es in lor
vita private e in lor activitate private, non certemente in toto illo que
es public.
Nos italianos debe esser un caso a parte. Io pensa que nos ha vivite al
minus duo millennios de presentia del poter public e que nos ha apprendite
como conviver con illo, nonobstante iste presentia que nos non senti
nostre.
No! Nos non sera jammais martial. Al maximo nos supporta le realitate del
momento, si sito non es evitabile. Ma pro le tempore strictemente
necessari.
Como finira? Le super affluentia del carceres sera resolvite con un general
liberation de totos, perque anque le Papa suplica un acto de clementia.
Isto, de ascoltar le Papa, obviemente es un pretexto, ma le politica es
anque isto. Governamento, Parlamento, Ecclesia e Populo habera trovate un
"solution".
Nonostante isto Italia es un Pais meraviliose. Un Pais ubi on debe viver
con un oculo sempre vigilante. In ultra a illo que totos ha, nos ha
Ecclesia, USA e Russia, sin oblidar Istrael, Arabes e Europa.

Ciao,

Mario

On Saturday, July 08, 2000 6:57 AM, Jonathan Julius Dobkin
[SMTP:[log in to unmask]] wrote:
> Mario:
>
> Io ha legite hodie in le New York Times que in Italia il ha 53,000
prisioneros in
> un systema que era facite pro tener 43,000; ergo dece milles de
prisioneros pote esser
> liberate in le proxime futuro.