Ih!
Ab iste texto avante io non es de multe adjuta... Le textos antique, mesmo
in portugese, es aliquanto imperscrutinabile a me. Io me limitara a
commentar le version in Interlingua.


TEXTO IN INTERLINGUA
Con le [dulssura > dulcor] del [primotempore > primavera]
le forestas se plena de [folias > folios],
e le [passaros > aves] canta cata un in lor latin
secundo le poesia del nove canto;
tunc il es bon que cata uno
[obteni > obtene] lo que plus vole.
De la [donde > ubi] il me es bon e bel
io non vide messagero ni message
per que mi corde non dormi ni ride,
ni io me anima pro sequer [le advance > avante],
usque on sape ben del final
si illo es como io demanda.
A nostre amor il le va
como al [rama > ramo/branca] del blanc [espino > spino],
que esse super le arbol tremulante,
tote le nocte, al pluvia e al glacie,
usque le altere die, que le sol se [expandi > expande]
per le [folias > folios] [verdes > verde] e le [ramas > ramos/brancas].
Io ancora memora un matina
quando nos faceva del guerra le [final > fin/scopo],
quando illa me dava un dono tanto grande,
su amor e su anello:
Que me permitte Deus [vivir > viver] tanto
usque io habe mi manos sub le manto sue!
Io non time que linguage estranie
me face lontan de mi Bon Vicino,
que io [saper > sape] de como va le parolas
que se diffunde in un breve discurso.
Que alteres vade [desfaciente se > (?)] amor
pois nos habe le [piessa > pietate?] e le cultello.

Ensjo.